AMOR ÓS VELLOS
Cando penso nas persoas
que non teñen quen as queira
zoan os ventos na miña alma
mil parentes eu tivera.
Nosa xeración
ten que dar máis agarimo
recoñecer os dereitos dos vellos
que ó fin iso é o noso destino.
TERESA CARIÑO DAVILA
4 comentarios:
Por desgracia mientras haya gente que no respete los derechos de nuestros mayores, mientras se crean con un poder infinito de mayor sabiduría equivocada... seguirán no respetando y se equivocan, pues nada puede ser equiparable a la sabiduría de la experiencia.
Todos llegaremos a serlo algún día.
Nuestro reloj biológico, por mucho que nos empeñemos, no se puede cambiar. El respeto, la tolerancia y el cariño para aquellos que nos han dado la existencia es fundamental.
Como tratemos, así nos tratarán.
Tengo ganas de conocer vuestro Grupo.
Besos.
Teresa, cada v3ez caminas más hacia tu interior, tal vez sin darte cuenta, pero tu sensibilidad aflora en estos poemas. Ceneme
Es cierto, todos llegaremos por naturaleza y con un poco de suerte. En la actualidad vivimos marginando a los ancianos por miedo a nuestra propia vejez renunciando con ello a su sabiduría; así lograremos que nuestra ancianidad esté vacía.
Teresa.
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"