Quixera

 

Quixera

 

Quixera atravesar

a distancia que nos separa

na sombra da noite.

 

Quixera esquecerte

percorrendo o tempo,

como a hedra que trepa

máis allá do firmamento.

 

Quixera que voaras

coa forza do vento,

e quedaras pendurado na árbore

onde crecen os invernos.

 

Pero nos podo, estou presa

da serpe do teu encanto

onde o manto da tristeza

acobíxame, nos teus brazos

e son feliz, nos meus soños,

mais cando esperto, quixera,

que seguiras,

arrolando o meu corpo.

 

Carmen Darriba

(Grupo Poético Brétema)

 




7 comentarios:

Anónimo dijo...

Carmen, querida: me alegra leer tu hermoso poema que refleja anhelos que se amplían relacionados con ese admirable y tierno despertar . Un beso María

Ana Castro dijo...

Hermosos versos amiga Carmen, que describen el dolor y la nostalgia de quien sufre ¿tal vez en la ausencia? Con mi afecto, Ana.

Anónimo dijo...

EL DOLOR DEL AMOR PARALIZA MUCHAS VECES LAS ILUSIONES DEL ALMA. SUFRE Y LLORA Y EN SU NOSTALGIA LAMENTA Y SE CALLA.

FCO. DE SOTAVENTO- CEDEIRA

Anónimo dijo...

O amor é egoísta e exprésalo marabillosamente ben no teu poema, en especial nestes versos:

"... e quedaras pendurado na árbore
onde crecen os invernos"

Como sempre a túa poesía é unha fervenza de sentimentos. O meu parabén Carmen.

Un bico,
Antonio

FILGUEIRA VALVERDE por Xermán Torres dijo...

Carmen, noraboa por utilizar a nosa fermosa lingua nun poema cargado de sentimento e emoción.
As verbas xurden do corazón e expresan fondas experiencias vividas.
Una aperta agarimosa,

Xermán Torres

Elisa Rodríguez dijo...

Felicidades Carmen, por la sensibilidad y sentimiento que recoges en tu poema. Un beso, Elisa

FILGUEIRA VALVERDE por Xermán Torres dijo...

Carme, hoxe temos unha cita no Obradoiro.

Bicos,

Xermán Torres

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.