RIOMAO E RIOBÓ

RIOMAO E RIOBÓ

(Ríos e topómimos de Val do Fragoso)

 

No abrente dun día,

de hai xa moitos anos,

nas augas do Riomao

estábanse lavando

catro meigas porcas

que no aquelarre da noite

chingaran co diaño.

Pero a Inquisición

que velaba polas almas

cachounas decontado

e despois de crueis torturas

foron condenadas,

segundo sentenza dos xuíces,

a morrer queimadas

no cumio do monte Vixiador

entre lume de leña e palla

para que o seu fume pestilente

o vento o levara

e o paraíso sempre verde

das terras galaicas

non se contaminara.

Dende entón as mociñas

de pauto co demo

non queren saber nada

e lávanse no Riobó

e beben na Fonte Santa

e son tan doces e fermosas,

tan garridas e axeitadas

que os mozos sempre van tras delas

polas corredoiras e os camiños

da Galicia sempre máxica,

da galicia sempre meiga

de terras encantadas.

 

Serxio López- Corona Martínez

3 comentarios:

Anónimo dijo...

estimado Sergio, cantas as meigas e a iñorancia e todo iso tems que olvidalo, só a ilustración e o coñecemento poden afastar todolos meigayos. Estou po la verdade nonme gustan os chamáns. Ceneme

Pilar dijo...

Un poema ben fermoso i eses cantos forman parte da nosa cultura. unha boa louvanza as nosas tradicións. Noraboa Serxio.

Pilar García Piñeiro dijo...

Como di Pilar, un fermoso poema Serxio propio das nosas tradicións, das nosas raíces. Noraboa!

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.