Quen se recosta baixo o frío desta noite
cos seus vestidos de aceiro e de cristal?.
Quen debuxa chagas
sobre o culmen prateado
en pétalos de amaranto e en pétalos de sal?.
O primeiro que arrastre o magma nos seus zapatos;
o primeiro, ese é:
o que foxe
arrastrando a hedra seca nos tacos.
O que rompe o día frío,
xelado,
o que nesga coas súas tesoiras a liberdade.
Quen é o que funde cos seus silencios a aurora
entre as sombras de prata, entre as loces de neon?.
Quen fai de cada amencer un cristal imposible
imitando o breve sono dun reiseñor?.
Porque aquel que diga amor e logo minta,
aquel que semente estrelas e logo negue o seu deus,
aquel… non merece escoitar dos outros o sono
cando se deperdan as nubes e gromo a flor?.
José Ángel
Quen se recosta baixo o frío desta noite ...
Etiquetas:
Jean Carballo (BRÉTEMA)
1 comentario:
Preciosa fotografía, ilustrando la imaginativa creatividad de este poema. Felicidades. Ceneme
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"