MIÑA NAI NON ME ENTENDE

MIÑA NAI NON ME ENTENDE

 

O vento remexía os meus cabelos

fungaban os carballos e máis os piñeiros,

ó carón do lume o pote fervendo

para os meus avós un caldo fixeron...

 

...O vento seguía fungando nas tellas

e o carro cos bois alá na pradeira.

Miña nai berrando: "Traede leña".

Fun ó cobertizo que estaba na eira.

 

Ai si miña nai a min me entendera!

A mágoa que teño e non sabe vela...

 

O can ladra moito, ¿será o meu pai?

A mesa está posta, imos xantar,

a deus damos gracias con moito fervor,

miña avoa berra. Amén si Señor!

 

Ai si miña nai a min me entendera!

A mágoa que teño e non sabe vela...

 

Eu quero dicirlles tódolo meu mal,

o bandullo medra ¡vaime estoupar!

Sempre apertadiña, de acá para alá

vou contando todo despois de xantar.

 

Teresa Cariño

(Segunda Antoloxía do Grupo Poético Brétema)

3 comentarios:

Anónimo dijo...

Nostálgica y tierna. Hermosos recuerdos de niñez.

Anónimo dijo...

Muy bien, Teresa, muy bien, yo puedo entender el mal que te aquejaba y puedo entender porque no podías decirlo. Ceneme

Anónimo dijo...

Sensible y dulce, denota una gran humanidad. Enhorabuena!

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.