LEMBRANZAS
Lembro a súa faciana
i aqueles ollos...
Lembro as súas bágoas
antre as brétemas do silenzo
e lémbroa á ila,
rebordando
soidade
no tempro dos sonos.
Lembro un aloumiño
roubado na noite
e un marmurio de "te quieros";
Lémbroa hoxe:
sentíndome bufo,
e lembrareina mañá.
Manoel Xosé
LEMBRANZAS
Etiquetas:
Manoel Xosé (Brétema)
1 comentario:
Quizás os recordos permanecen na memoria que garda as imagenes dos que viviron o teu carón e no teu tempo, pero moi pouco máis queda. Somos coma os cantos rodados sobre a superficie do mar, un pequeno remolino na superficie que o oceano do olvido vai pronto a agochar.ceneme
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"