Cadeiras de pedra
na noite das tebras.
Brétema no solpor,
e homes que loitan
contra un lume de berros
na fraga do inferno.
Pantasmas que arrecenden
a carón duns feixes
de palla mallada…
¡Escóitate neno!
e chora bágoas ó pé do carballo…
¡Berra!
Espalla o teu aturuxo
de fungar morriñento,
e lémbrate daqueles antergos
que, antes ca ti,
foron malditos ó longo dos tempos.
-Manoel Xosé-
Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.
1 comentario:
Podes facelo mellor. Eres bo e sabelo, aproveita os recursos que tes, e non che deixes levar polas verbas daqueles que soio pretenden que non chegues a ningures. O poema non enche, faltanlle recursos. A páxina e moito mellor do que eu esperaba. Noraboa o Grupo. Unha aperta dende Celanova.
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"