Grupo Poético Brétema de Vigo

TRAS OS VIDROS

 

Tras os vidros vexo como

cae a choiva miudiña,

tamén chove na miña alma

que ten tristura e morriña.

 

Cavilando nesta vida tan

angosta que tanto vivila costa,

déixome levar pola angustia,

caio nun pozo sen fondo.

 

E un camiño longo, moi longo,

sinto que hai perigo e digo:

¡Esperta, érguete, segue o camiño

ata o alen do destino!

 

Candela Fernández Mouriño

Grupo Poético Brétema