Grupo Poético Brétema de Vigo

 

A MIÑA AVOA ROSALÍA

 

A ti, miña queridiña, van os meus recordos,

que nunca esquecerei.

porque ti soubeches chegar a miña alma branca,

enchéndoa de sensibilidade

e das máis fermosas cores.

 

Foi un sono ou realidade,

síntote xunto a min

e achego a miña cabeza no teu colo

e óiote falar, contarme cousas fermosas,

cousas da vida, e quedo ensimesmada,

agora choro, agora río.

 

Logo penso e sinto

que o meu corazón suspira

sen estar lonxe e sofre sen ter dor.

 

Porque agora, sen estar ti, miña queridiña,

óiote no mar, chéirote nas flores,

óiote no campanario e nas fontes,

logo ao sentir a gaita,

non sei se choro, non sei se río.

 

Miña avoa, queridiña Fada da miña Terra,

¿Que encantamento fixeches comigo?

 

Xa lembro, dúas floriñas,

un piar de paxariños,

o orballo dos piñeirales,

media ducia de estreliñas

e tres gotiñas do mar,

un raio de lúa chea,

dous suspiros namorados.

 

Gelu García Susavila

Grupo Poético Brétema