POMBIÑA NOVA

Pombiña nova, de as longas
fuxindo sempre, a outros lares,
quero ser paxaro hoxe
voar ao teu carón para bicarte.

Cumpres vintenove anos ¡miña filla!
xoíña sen a túa nai…
lonxe estás, naquela outra patria;
¡Pombiña , torna ao teu lar!

Cando náceche meu ben
a miña alma estoupou da amor,
e cada ano que pasa
medras no meu corazón.

Tres rosas ten o meu lar,
cada unha da o seu arrecendo
de mañanciña con amor as rego,
para que non se muchen co tempo.

Pombiña, pombiña nova,
torna ao teu lar.

Teresa Cariño Davila
Grupo Poético Brétema

2 comentarios:

Francisco de Sotavento dijo...

EXCELENTE POEMA QUE CANTA A MELURA DA MIÑA ALMA, QUE ATÉ CHORAN AS CARRICANTAS DE MELANCOLÍA... POLA POMBIÑA DA TÚA CASA

UN SAÚDO DONA TERESA

TERESA CARIÑO DAVILA dijo...

Gracias Xavier,es muy agradable tu comentario ,un abrazo

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.