Grupo Poético Brétema de Vigo

 

E NON PASOU NADA

 

Fun o rio a lavar con mama,

Maruxa lavaba, e Concha xa marchaba,

chegou Xulia que viña a chorar.

 

Mama preguntoulle,

¿Que che esta a pasar?

E que nun par de horas chegara o Manolo

e comigo as vai tomar,

non sei si e polas trazas,

ou porque me mira mal,

pero de outra tunda ninguén me vai salvar.

 

¿E teus fillos que dirán?

os meus neniños a redor se porán

para me agochar.

A mama tamén lle pasaba,

pero ela calaba.

 

Marchou Xulia a correr para a casa,

pois o seu marido a esperala esta,

ao dia seguíante ao chegar o rio,

Maruxa e Concha, están falar,

din que a atoparon durmida no chan,

e os seus filliños a tapala están,

mais xa dixeron que durmida

caría do leito e baterá co chan,

e esta tarde a enterrala van.

 

Amelia García Domínguez

Grupo Poético Brétema