Grupo Poético Brétema de Vigo

TEMPOS ANTERGOS

Veñen a min os recordos

daqueles tempos antergos,

cando sucaban os mares,

aqueles bravos mariñeiros,

que ían cara as Cíes,

naquelas lanchas do xeito

para gaña-lo sustento.

Eran tempos lánxanos

en que todos os mariñeiros,

tiñan as mans de madeira

de tanto agarrar os remos,

para navegar por la ría.

De tanto bogar e bogar,

lles suaban ata o corazón,

para ir e vir do mar,

naquelas lanchas do xeito

que tiñan os mariñeiros.

Daqueles tempos antergos,

e moito o que se lembra

este vello Anselmo que,

nas noites sen lúa

todos pescaban o xeito

as sardiñas pola ría

cando a fame do mar

viña nas patelas da vida,

coa esperanza durmida.

Hoxe xa todo cambiou

temos o mesmo mar,

pero non temos mariñeiros,

pero aínda quedan en chapela

os que están no club de remo,

que son o recordo perpetuo

daqueles homes do mar,

que alegrándose o velos remar.

Chapela segue remando,

con forza e con valor,

so nos herdeiros

daqueles mariñeiros

que xamais esqueceremos.

Anselmo Prada León

Grupo Poético Brétema