Grupo Poético Brétema de Vigo

MEU ANXO

      E chegou xaneiro coa súa sarábiela

      cheo de agasallos e cós reis magos

       naciches ti, meu pequerrechiño,

        cos olliños pechos e sen cabiliños.

        Tomeite no colo, enchinte de bicos,

        chegastes sen roupa tremías co frío,

        as veces pensando naqueles tempos

        ao carón do berce do meu fillo primeiro.

        Fágote un poema aos trinta e tres anos,

       un longo camiño de noites falando

       de cando eras pequeno, vaguei nos recordos,

      axéxanme as bagoas, meu fillo nos ollos.

       Das mesmas entrañas suspiros saíron,

       por todo este tempo sempre sorrindo,

         ser coma ti es, de fonda tenrura,

          es o meu anxo que dorme no berce.

Teresa Cariño Davila

Grupo Poético Brétema