UNHA SAIDA
E escribía, e escribía
Facendo da escritura unha amiga.
E escribía, escribía
Sendo a escritura unha saída.
Cando a angustia
Chegou a miña vida
Escribía, escribía
Entón comprendíame, e queríame.
E sempre que podo
Escribo e escribo,
E fago dese modo
Do escrito, un amigo.
Rosa Martínez Méndez
Grupo Poético Brétema
No hay comentarios:
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"