Grupo Poético Brétema de Vigo

AMAR POR AMOR

Perdóame, por haberte querido tanto,

por quererte máis ca miña vida...

pero..., non puiden evitalo

cando mirei o teu sorriso.

Perdóame, por sentir tanto sentimento,

por repetir a verba, quérote,

por recordarte nos intres

cando en verdade, te votaba de menos.

Tal vez chegue tarde meu perdón!

pero ao perdoar libero o meu choro

e non atopo outra razón...

ao recordar a quen amei tanto.

Non podo máis que esquecerte por quererte,

aínda sabendo que nada e eterno,

pero a tristeza de ter que perderte

e o molde que rompe meu reto.

Canta vida perdida por nada!

prisioneiro dun choro de esquecemento

sen máis destino que a esperanza

cando se rompen os obxectivos.

Querer, e a virtude do namorado

que da a súa vida por amor

polo desexo do ser amado...

que un día quixo e amou.

Quedan tan lonxe os intres felices!

que de onte a hoxe, hai un abismo,

camiñando por sendeiros difíciles

fraguando o que foi o destino.

Aínda ase foi todo tan fermoso

e non quero saber que te fuches,

porque o que valoro no fondo

foi o moito que te quixen.

Fúcheste das mans,

non puiden deter o tempo,

nin un adeus ao separarnos,

nin un aperta para o recordo.

Ameite tanto sen ti sabelo!

dende o refuxio dun corazón solitario,

que ama e vive cada intre

ao sentirse namorado.

Ámote tanto, miña voz silenciosa

que dende o seu dor chámate

con un mensaxe no corazón

que morre na distancia...

Perdóame, por non estar a túa altura,

por deixar morrer meu sentimento,

por construír a dubida

que crea un amor sincero.

Tantos anos amando algo querido?

observando como a afastada estrela,

que aínda vivindo nesta terra...

non lle demostrei cariño.

Funme minguando cos anos

vivindo coa nostalxia...

dun frustado namorado

que fuxiu da súa amada.

Amante Romero Álvarez

Grupo Poético Brétema