PANXÓN
PANXÓN

Panxón, Paraíso soñado,
meu pobo encantado.
terra de tódolos visitantes.

Pobo máxico onde eu nacín
e me criei, me namorei,
e creceron meus fillos.

Meu pobo mariñeiro que namoras
aos que te visitan, os emborrachas
cos teus cheiros a mar, monte,
marisco e peixe.

Meu Panxón, túas máxicas
postas de sol, que fan perder a
conciencia e viaxar
como un trasgo percorrendo
coa mente, todos e cada un
dos seus múltiples encantos.

A ti Panxón, dedícoche
esta poesía, por ter
o privilexio de ser nativa
deste pobo,
encantado e máxico.

Mary Ferreira
Grupo Poético Brétema

1 comentario:

Gloria Teiga dijo...

Preciosa poesia. Saludos Magali

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.