Tolemia de amor

Quero convertir a palabra (tolemia) por (tolemía) con acento ortográfico,
 porque tanto (tolería) como tolemia, veñen de tolo, locura, tontería atrevemento

Tolemia de amor

Como unha sombra da noite
parácheste miña meniña,
na media sombra da rúa
mireiche as túas pupilas,
e ti tamén me as miraches,
coas túas preto das miñas
mas cando puxeche a boca,
cos teus beiciños na miña
sentín o laimo do beixo,
da túa branda boquiña
deixándome a alma louca,
e chea de tolemía. (Tolemia)

Vivín a gloria e palpeina,
sentín en min a blandicia
de aqueles moliños beizos,
mollando a miña boquiña
mais cando púxen os dedos,
nas túas doces maíñas
tamén biqueiche os cabelos,
coas miñas tenras caricias
e pregunteiche por que,
por que aquilo facías
e respondicheme baixo,
dicindo o que me dicias,
que cando a vida che  doce
debemos sempre vivila,
cando de certo te queren,
cando de certo te admiran,
cando sentes que te aman,
e de verdade te miman,
por iso sentinme louca
e chea de tolemía, (Tolemia)
deixando pousar os beizos
na túa doce boquiña.

Francisco de Sotavento

Cedeira
(A Coruña)

4 comentarios:

Anónimo dijo...

Sotavento, dulce poema y cadencia. Preciosa rima que como río viene discurriendo desde su nacimiento a desembocar al mar. Ceneme

Anónimo dijo...

Amigo Francisco.- Me encanta leerte por tu rima pero muy especialmente por el romanticismo que impera en su contenido, desborda en tus versos que es real y transparente en tus sentimientos,
pero no es menos cierto que no es oro todo lo que reluce, todos seriamos mas felices si nos rodeasemos de gentes sinceras, pero tiempo al tempo, Dios pondrá a cada uno en su sitio.
Cordialmente te saluda, Félix Loira.

Anónimo dijo...

Gracias mi querido amigo Félix, tu mensaje es un tesoro con unas verdades que rebientan los volcanes. Claro, que tiempo al tiempo, que el Señor pondrá a cada uno en su sitio. Pues como dices: No todo es oro lo que reluce, que a veces si lo miras, viene a ser hojalata rencorosa y celosa.¡¡¡Ay Dios mío!!! qué gloria sería acompañarse de esa gente sincera y sencilla y no de los hipócritas que se mezclan entre la gente buena y sincera. Todas las bestias de este mundo se dejan tras si su rastro y si las sigues encontrarás su guarida. La gente buena siempre ha sido misericordiosa con todas las razas. Pero mi querido Félix ""por el humo se sabe donde está el fuego""

Con relación al poema de corazón y de alma, que a mi me ha pasado y por suerte aguanté todo el temporal hace muchos años por parte de una chica que estaba volcánica.

Te doy mil gracias y un gran y fuerte abrazo por tu clarividencia de buena persona que por la escritura ya se sabe la clase de sentimientos que tiene cada uno.

Tu sincero amigo, Francisco de Sotavento

Anónimo dijo...

A verdade é que queda mellor tolemía que a normativa tolemia, tolería que define ese estado mental de loucura.
Bonito, Sotavento.

Cedeira
Xosé Antº Suárez de Aneiros

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.