As formigas*

As formigas*

Riba do nariz dun home
que deitado ao sol durmía,
paráronse a conversar
tres maxestosas formigas.
A primeira comentou:

- "Este val e as súas cimas
son, sen dúbida, os máis áridos
que crucei na miña vida;
nada puiden recoller
e non me queda enerxía."

- "Eu non tiven mellor sorte."

dixo a segunda formiga.

- "Esta debe ser a terra
que a miña nai chama anhidra,
onde non florece nada."

- "Sen querer ser despectiva...,"

expuxo, entón, a terceira,

- "e a pesar de non oíla,
as tres estamos violando
a figura da Ilustrísima,
a máis grande, poderosa,
omnipresente e magnífica
formiga que entre nos vive."

Logo desa ladaíña,
as outras dúas miráronse
e botaron unhas risas.
Nese instante o noso home
sentiu terribles deligras,
alzou a man e rascouse
esmagando ás tres formigas.

Antonio Pinedo
(Grupo Brétema)


* Basado en una fábula del filósofo libanés Gibrán, Khalil Gibrán.

11 comentarios:

FILGUEIRA VALVERDE por Xermán Torres dijo...

Da sabiduría oriental temos moito que aprender e da túa mestría para versificar tamén; benquerido Antonio, noraboa e grazas por enriquecer á nosa lingua.

Saúde e poesía,

Xermán Torres

Anónimo dijo...

Como ben dice Xermán, saúde e poesía Antonio, bo traballo, mellor reflexión e un pouco de fantasía. Ceneme

Giancarlo dijo...

Felice giornata a te...ciao

Anónimo dijo...

Estou de acordo co teu primeiro comentario, amigo Xermán, pero, en canto ao segundo, Ai de min! se non existisen os dicionarios...

Grazas e un abrazo,
Antonio

Anónimo dijo...

Grazas Ceneme! É reconfortante atopar os teus comentarios, sempre aí, apoiando o esforzo dos poetas novatos e de todos os compañeiros.

Un abrazo,
Antonio

Anónimo dijo...

O mesmo deséxoche Giancarlo.

Antonio.

Anónimo dijo...

Antonio : No conozco "la base de tu poema " ( Khalil ) Si la fábula de la cigarra y la hormiga . Leo , me pierdo en algunos términos. No me importa , confieso mi desconocimiento de " dos lenguas ", como vosotros, pero he seguido a las tres hormigas y además de felicitarte percibo motivos de reflexión " arriba al sol ( que ilumina siempre ) dormía el hombre " Recoger, como la hormiga "necesidad de energía " A DESCUBRIR ." No ser depectiva " " Morir entre risas "
Querido "mis reflexiones " y con mi felicitación el deseo de percibir " las risas" hasta de las hormigas . Gracias María

Elisa Rodríguez dijo...

Preciosa la adaptación de la fábula a lo poético. Un abrazo para todo el Grupo. Elisa

Anónimo dijo...

¡Gracias María!

Yo no sé ni hablar ni escribir en gallego -pues no he tenido la oportunidad de estudiarlo y no me gustaría hacerlo sin la debida corrección- a pesar de vivir en Vilagarcía desde hace más de 22 años. Pero existen excelentes diccionarios y traductores en internet que facilitan la tarea. Un abrazo,
Antonio

Anónimo dijo...

¡Gracias Elisa!

He leído a este filósofo libanés desde que tenía, por lo menos, 40 años menos, y siempre me fascinaron sus ideas y enseñanzas, que encuentro llenas de sabiduría. De ahí que haya escrito alrededor de 10 0 12 poemas, adaptados de sus cuentos cortos y fábulas. Este, de las hormigas, se me antoja excelente como enseñanza, pues por más que nos afanemos y defendamos nuestra forma de ver las cosas cotidianas o de otra índole, siempre hay alguien, alguien superior -quizás- que tiene más que decir... desbaratando nuestros argumentos de forma contundente.

Un saludo,
Antonio

Anónimo dijo...

Nefeuto a moralexa é aplatante e nunca mellor dito.
Bonito poema.

Cedeira
Xosé Antonio Suárez de Aneiros

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.