As formigas*
Riba do nariz dun home
que deitado ao sol durmía,
paráronse a conversar
tres maxestosas formigas.
A primeira comentou:
- "Este val e as súas cimas
son, sen dúbida, os máis áridos
que crucei na miña vida;
nada puiden recoller
e non me queda enerxía."
- "Eu non tiven mellor sorte."
dixo a segunda formiga.
- "Esta debe ser a terra
que a miña nai chama anhidra,
onde non florece nada."
- "Sen querer ser despectiva...,"
expuxo, entón, a terceira,
- "e a pesar de non oíla,
as tres estamos violando
a figura da Ilustrísima,
a máis grande, poderosa,
omnipresente e magnífica
formiga que entre nos vive."
Logo desa ladaíña,
as outras dúas miráronse
e botaron unhas risas.
Nese instante o noso home
sentiu terribles deligras,
alzou a man e rascouse
esmagando ás tres formigas.
Antonio Pinedo
(Grupo Brétema)
* Basado en una fábula del filósofo libanés Gibrán, Khalil Gibrán.
11 comentarios:
Da sabiduría oriental temos moito que aprender e da túa mestría para versificar tamén; benquerido Antonio, noraboa e grazas por enriquecer á nosa lingua.
Saúde e poesía,
Xermán Torres
Como ben dice Xermán, saúde e poesía Antonio, bo traballo, mellor reflexión e un pouco de fantasía. Ceneme
Felice giornata a te...ciao
Estou de acordo co teu primeiro comentario, amigo Xermán, pero, en canto ao segundo, Ai de min! se non existisen os dicionarios...
Grazas e un abrazo,
Antonio
Grazas Ceneme! É reconfortante atopar os teus comentarios, sempre aí, apoiando o esforzo dos poetas novatos e de todos os compañeiros.
Un abrazo,
Antonio
O mesmo deséxoche Giancarlo.
Antonio.
Antonio : No conozco "la base de tu poema " ( Khalil ) Si la fábula de la cigarra y la hormiga . Leo , me pierdo en algunos términos. No me importa , confieso mi desconocimiento de " dos lenguas ", como vosotros, pero he seguido a las tres hormigas y además de felicitarte percibo motivos de reflexión " arriba al sol ( que ilumina siempre ) dormía el hombre " Recoger, como la hormiga "necesidad de energía " A DESCUBRIR ." No ser depectiva " " Morir entre risas "
Querido "mis reflexiones " y con mi felicitación el deseo de percibir " las risas" hasta de las hormigas . Gracias María
Preciosa la adaptación de la fábula a lo poético. Un abrazo para todo el Grupo. Elisa
¡Gracias María!
Yo no sé ni hablar ni escribir en gallego -pues no he tenido la oportunidad de estudiarlo y no me gustaría hacerlo sin la debida corrección- a pesar de vivir en Vilagarcía desde hace más de 22 años. Pero existen excelentes diccionarios y traductores en internet que facilitan la tarea. Un abrazo,
Antonio
¡Gracias Elisa!
He leído a este filósofo libanés desde que tenía, por lo menos, 40 años menos, y siempre me fascinaron sus ideas y enseñanzas, que encuentro llenas de sabiduría. De ahí que haya escrito alrededor de 10 0 12 poemas, adaptados de sus cuentos cortos y fábulas. Este, de las hormigas, se me antoja excelente como enseñanza, pues por más que nos afanemos y defendamos nuestra forma de ver las cosas cotidianas o de otra índole, siempre hay alguien, alguien superior -quizás- que tiene más que decir... desbaratando nuestros argumentos de forma contundente.
Un saludo,
Antonio
Nefeuto a moralexa é aplatante e nunca mellor dito.
Bonito poema.
Cedeira
Xosé Antonio Suárez de Aneiros
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"