A chalana



A chalana

A miña chalana
de proa graciosa
navega ufana.

Xeitosa chalana
con remos de pino
e cor da prata.

A  miña chalana
de todo o peirao
é a máis galana.

Con firmes toletes
nos seus embornais
o rumbo acomete.

Os rexos estrobos
agarran os remos
con cantos de arrolo.

Navega lixeira
a miña chalana,
a nao primeira.

No mar a chalana,
na casa os meus fillos,
e a muller, a alma.

Por ela suspiro,
con ela eu alento,
por ela eu vivo.

Na proa unha flor,
na popa unha estrela,
no folio rubor.

Xosé Antonio Suárez Aneiros

Cedeira
(A Coruña)

5 comentarios:

Anónimo dijo...

Como sempre Antón, unha ledicia de composición para esa chalana, esa dorniña probiña pero que a moitos mariñeiros e fillos a fame quitou. Ceneme

Anónimo dijo...

Non vexo por que "no folio rubor", cando o teu poema é sinxelo pero directo, cunha mensaxe clara, e moi moi musical. O meu parabén.

Un abrazo,
Antonio

Anónimo dijo...

Fermoso poema que fala de vida e nostalxia. Un saludo, Ricardo (Boiro)

Anónimo dijo...

Amigo José Antonio.- El poema a la chalana me resulta familiar y ameno, ya que mi familia paterna desciende de gentes del mar, y seguro que una humilde chalana, proporcionaba el pan de cada día para una familia marinera, primero pescar y luego vender, para poder comer.
Recibe un cordial saludo de, Félix Loira.

Anónimo dijo...

Gracias, Ceneme, Ricardo, Antonio e Félix por pousar a vista no meu poema.
Unha aperta.

Cedeira
X.A. Suárez de Aneiros

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.