Salaios no vento

Salaios no vento

 

Oín cantar ó vento

salaios da miña vida,

sentín pasar ó tempo,

ti non estabas, querida.

                                   Perdido vou polas nubes

de ceos encapotados.

                                   Estou só, se ti non subes.

Estou só e abandonado

 

Oín cantar ó vento

un pranto na lonxanía.

Hoxe, esperto, entendo,

da miña vida, saías.

                                   Perdido vou polos mares

entre as húmidas brétemas.

Estou só, ti ben o sabes.

Estou só, se ti me deixas

 

Oín cantar ó  vento,

nas altas copas dos "pinos".

Fungaban rumorosos,

falaban do noso sino

                                   Perdido vou polos montes,

xa non vexo o camiño

Non hai follas nas árbores.

Xa non hai agarimos

 

Oín cantar ó vento

nas ondas da marusía.

Sufrín de soidades

como as sufren os vixias.

                                   Perdido vou nos ventos

que zoan na noite fría.

Só teño sufrimentos

a cotío, día a día

 

Oín cantar ó vento

un saúdo de benvida.

Coidei que era certo,

quixen dubidar aínda.

                                   Perdido vou polo tempo,

lonxe, moi lonxe de ti

Agora que estou desperto,

choro por ti e por min

 

Oín cantar ó vento...,

xa non cantaba  pra min.

 

Santiago González Brañas

(Grupo Poético Brétema)




7 comentarios:

Anónimo dijo...

Mentras hai vida hai esperanza, meu amigo, so disfrutar do tempo, o tempo ha de ser ben vido.
Ceneme-

Anónimo dijo...

BONITO CANTO AO VENTO QUE PASA COMA UN VENTO E ASÍ ´E A NOSA VIDA PERO CANDO SE DEBERA VIVILA DAQUELA NON SE PODÍA MAIS AGORA QUE SE PODE XA NOS PASOU O VENTO POLA PORTA
MWU PISANO HAI QUE IR TIRANDO.

FRANCISCO DE SOTAVENTO CEDEIRA.

Anónimo dijo...

Bonito canto, Santi; aínda que non tés bonita voz, ouvido non che falta.
Por iso, como di Ceneme, "disfrutar do tempo" e aquí dicimos "Hai que acorrerse da vida".
Unha aperta, amigo.

Cedeira
X.Antón Suárez Aneiros.

Anónimo dijo...

Un poema cargado de sentimentos. O meu parabén Santi.

Un saúdo,
Antonio

Anónimo dijo...

Santiago : Hermoso canto, aguda percepción que alcanza al viento y al alma . Siéntela abierta y cantando . María

TERESA CARIÑO DAVILA dijo...

NON PODO PASAR DESPOIS DE LEER SIN DECIR,
SANTIAGO....MOITAS FELICIDADES.....UN BICO

Anónimo dijo...

Querido Santiago:
Escucho el viento que en tu poema es una canción. Y me extravío en la niebla. Y me poso como un palomo en las ramas. Y recojo las lágrimas en el cuenco de los sentimientos.
Hermoso. Daniel.

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.