Terra galega
terra de choiva
terra mollada
campos de verdes herbas
ríos de augas claras
fontes de cristalina augas
rías que as riquezas
dos mares gardan
Terra da miña terra
como che estraño na distancia
nos meus pensamentos tan cerca
tan lonxe na mirada
a miña terra amada
Soñoo nunha bela alborada
os recordos da miña infancia
recordos dunha terra á que amas
da que se che afastas, a estrañas
e queres volvela a ver, para abrazala
e quedarche durmido, mentres ela
cóidate e garda.
Manuel Carlos
(Gran Canarias)
10 comentarios:
Imposible decir más verdades!
Santi Brañas
Tierra gallega. Empeño junto al mar.
Prodiga en hijos que le cantan y de poetas que la honran.
Afectuosamente Daniel
A querencia polo noso berce, pola terra que nos golsou, amigo Manuel Carlos, é parte integrante do ser humano, pero este sentimento é moito máis acusado, coido, na alma do galego en terra extraña.
Unha aperta.
Cedeira
Xosé Antonio Suárez de Aneiros
Manuel Carlos, onte chegou miña filla de Madrid pa decirme, que votaba de menos o verdor, o frescor e o cheiro da nosa terra. Pido por ti para que poidas volver algún día a ella. Ceneme
POEMA QUE CANTA DESDE UNHA ALMA NAMORADA
DA SÚA TERRIÑA.
UN VALIOSO ÓLEO DA PAIXAXE GALEGA,
TERRA QUERIDA QUE CHE CANTA UN GALEGO
DESDE AS ILLAS CANARIAS,
QUE SE O LES TRES VECES
QUÍTACHE AS BAGOAS.
FELICIDADE MUE AMIGO POR
ESE POEMA QUE CANTA Á NOSA TERRIÑA.
UNHA AGARIMOSA APERTA
DO TEU AMIGO E COMPAÑEIRO
FRANCISCO DE SOTAVENTO
Aos meus amigos poetas
aos meus amigos da alma
Santi Brañas, Xosé Antonio, Ceneme, Daniel Francisco Sotavento
douvos a todos as grazas
polas vosas amables palabras.
Cando leo vosos versos
fanme sentir añoiranza
da nosa terra amada. manuel carlos
Manuel Carlos : Hermoso canto a esta tierra, que lo agradece y, que, venido de otra tierra alejada ha ido dejando viva belleza y armonía en el trayecto . Con mi afecto María
A veces María cantamos a una ficción, por qué la realidad a cambiado, o ya no existe más que en nuestras mentes. Un abrazo, manuel carlos
Manuel Carlos, querido :¿ Qué es real? ¿ Qué es ficción? ¿ Qué alcanzo a ver ? Mi horizonte es pequeño. Se amplía cuando me elevo, pero siempre hay un más allá abierto a nuevos horizontes . Desde abajo, siempre es nueva el agua del mismo río. Que nada te suene a propósito mío, de enseñar nada . Son mis reflexiones .
Considera que es hermoso que nuestras mentes conserven lo hermoso de lugares, de situaciones, de personas.El alma busca la belleza fuera y ha de encontrar la suya . La tuya se asoma a los versos. Mi cariño María
María gente buena
el vacío se llena
con la tinta negra
escribiendo poemas
de las existencias verdaderas
y de las invenciones del poeta
mientras mi alma busca y no encuentra
salta, mira y espera... Con cariño, manuel carlos
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"