O Chorar

O Chorar (*)

Chorar é tan natural, como que os ríos leven auga.

Chorar é tan natural, como que respiren as plantas

Chora o neno cando nace,

o seu chorar é un contento;

chora a vaca cando pace,

quizáis do verde sustento.

En todolo que hai neste mundo o chorar ten presencia,

ata por chorar choran os eixes dos carros con violencia.

O crocodilo cando mata

bágoas ten nos ollos,

din que son lágrimas falsas,

como os que choran por todo

E tamén na canción dise: "llorenme piedras del campo"

Dende que nacemos ata que morremos, pasámola vida chorando

Que chorar non é vergoña,

si é que choras de verdade,

porque se choras de "coña",

entón será falsedade

Coma cantidade de maneiras en que nos da por chorar,

as veces choramos un chisquiño, outras ata reventar.

Chora o ceo cando chove

arreo sobre a terra.

Chora a nai cando xoven

o fillo vai pra guerra.

Choramos de pena, choramos de risa,

choramos ausencia, choramos benvidas

Chorar como "magdalenas"

o chorar dos desconsolados,

e de satisfación plena

choran os enamorados

Choramos de sufrimento, de dor ou felicidade,

chorar choramos todos, non importan as idades.

"O que non chora non mama",

dise na Vila de Cangas;

choran homes,choran damas,

por conseguir unha ganga.

¿Entón quén non chora?

Santiago Glez.-Brañas Barreiro

(Grupo Poético Brétema)

(*) Non suxeto a normativo nin a normativa, o chorar é libre)