Al reloj
Principio y final
han puesto a tu esfera.
Menudas agujas
caminan sin tregua:
comienzan, acaban...
Acaban, comienzan...
Una vuelta, otra...
¿Cuántas? Sempiternas.
Las dos interpretan
una danza lenta,
igual, no acabada,
siempre nueva y vieja.
Lentas, perezosas,
recorréis la esfera
persiguiendo ¿qué?
El tiempo: quimera...
¿Dónde se detiene,
acaba y comienza?
¿Adónde se marcha?
¿Cómo se renueva ?
¡A cuántas preguntas
no tengo respuesta!
Mientras, lentas, dais
continuadas vueltas
María Palacios
(Grupo Poético Brétema)
6 comentarios:
Como siempre María, tu reloj en el tiempo contando los días. Filosofía de la vida. Mi afecto, Ceneme
Estaba leyendo tu poesía y estaba oyendo una ritmica música. Y no era el tic tac de un reloj.
¡Preciosa!
Santi Brañas
Bonita refexión sobre o problema do tempo que xa foi tratado por filósofos e teólogos e non deron coas respostas ás preguntas que ti fas, María. Só poido dicir con san Agustín "Que é o tempo? Se mo preguntas non o sei, pero se non mo preguntas, si o sei.
Unha aperta
Esquecín asinar, María
Cedeira
Xosé Antonio Suárez de Aneiros
HOLA QUERIDA AMIGA MARÍA. EL TIEMPO PASA PARA TODOS Y SIN EL TIEMPO NOS ARRUGAMOS Y LENTAMENTE VAMOS MURIENDO, COMO UNA PLANTA, COMO EL ALIENTO. TODO SE VA Y VUELVE DE NUEVO. NOSOTROS SOMOS LO MISMO CON NUESTROS RENUEVOS, HASTA QUE VENGA EL REY DE LOS CIELOS, ENTONCES VEREMOS TAL COMO SOMOS DELANTE DEL MAESTRO,NUESTRO SEÑOR JESUCRISTO, QUE POR NOSOTROS HA MUERTO: PUES HASTA QUE VENGA TENEMOS QUE ADORARLE DESDE
¡EL PADRE NUSTRO! MIL SALUDOS CARIÑOSOS DE FRANCISCO DE SOTAVENTO. CEDEIRA
Tu poema María me hace sentir el tiempo, un tiempo marcado por el tic...tac del verso que se pierde en lo infinito del tiempo. Precioso! Un abrazo, manuel carlos
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"