Síntoo o meu amor
síntoo
quero parar e non podo
non me deteño
debo seguir e non quero
alguén me empuxa e non o vexo
é o tempo
non perdoa, non para e eu quero
non pido muito
só un pouco de tempo
para dicirche
quéroche
márchome
mórrome
adeus o meu amor
non volvo
non é meu o tempo
non podo cambialo
non podo detelo
lévame o tempo
moi lonxe
no tempo
non sinto
non vexo
non quero
son preso do tempo
son tempo pasado no tempo
Manuel Carlos
(Gran Canarias)
10 comentarios:
¡Felicidases, Manuel!
Las islas afortunadas, tienen la fortuna de contar contigo.
Te imagino en la distancia, disfrutando con "as verbas galegas"
Santi Brañas
Manuel Carlos, querido : Después de hacer mío el comentario de Santi Brañas yo, sin entender " as verbas galegas " y valorando vuestra capacidad de expresaros en idiomas que yo no conozco leo y comparto tu visión y expresión, bella del tiempo con sus características : no " lo veo, no lo siento,no lo cambio, no lo puedo detener ni empujar " Quisiera detenerlo, mantener el presente estremecedor que me trae a vees Otras no quisiera que llamara a mi alma ...pero llega y huye siempre.Vamos a presentirlo con esperanzado amor y paz.Mi cariño María
Amigo, o paso do tempo é inexorable, se o poidésemos deter, facelo noso e así actuar ó noso antollo case seríamos deuses. Recoméndoche paciencia para agardar o que máis desexas.
Unha aperta.
Cedeira
Xosé Antonio Suárez de Aneiros
Santi Brañas, el afortunado soy yo de tener amigos poetas como Vds. Un abrazo, manuel carlos
Querida María, cualquier día nos encontraremos en una fracción del tiempo y la compartiremos. Muchas gracias por tu comentario, manuel carlos
Que a lingua galega non sexa un recordo
Iso amigo Xosé Antonio é o que desexo. Unha aperta, manuel carlos
Disculpa, non puiden facelo antes por causas da miña saúde.
O tempo non existe e o corpo que se desgasta.
A memoria é quen che conta todo.
Unha aperta
Sotavento
Estimado Sotavento, espero que da túa saúdade esteas reposto,e nos sigas escribindo poemas das fragatas,tesouros, princesas e amores dos teus sonos. Mariñeiro poeta, animo. Unha aperta, manuel carlos
Manuel
Tu poema trasmite urgencias, desasosiego
Conciencia de ser viajeros en el tiempo.
Daniel Uriza.
Daniel. Esa angustia, es la que trato de trasmitir, como tú muy bien dices. Muchas veces no dices a otras personas que las quieres, buscando cualquier disculpa para ir postergándolo a otra ocasión por miedos y...Saludos,manuel carlos
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"