JINETES DE SOMBRA

JINETES DE SOMBRA

 

Ay, quién pudiera calmar

la gran ira de la ola,

aquélla de nácar y espuma,

aquélla altiva y sonora,

aquélla de alto cristal

y que se alza furiosa.

 

La que se estrella en el aire,

la que se parte en la roca,

la que se vuelve montaña

y en libertad se enarbola,

la que invencible cabalga,

hasta morirse en la costa.

 

Ay, quién pudiera calmar

a la idea que se asoma

por las montañas del cielo,

con sus jinetes de sombra.

 

Laboratorios con vida,

químicos con la fórmula,

el cálculo y su maestro,

el almirante y la flota.

 

¿Cómo conseguir la paz

la paz que nunca se asoma

por las ventanas del alma,

cerradas por la persona?

 

Ay, quién pudiera arrancar

lo que la idea provoca,

que a veces nos crea cielos,

e infiernos que se desbocan.

 

La paz jamás se hallará

mientras existan personas,

y ese mal que está en el alma,

y en la furia de las cosas.

 

Francisco de Sotavento

Cedeira

(A Coruña)

 

12 comentarios:

Anónimo dijo...

Amigo Sotavento, nunca podrá haber paz mientras los hombres sigan creendo que la felicidad es tener más que los demás y pasar los años tratando de acumular dinero, para cuando viejo darte cuenta que de nada vale ya que habrá de quedar aquí cuando te vayas. Disfrutemos del ahora que es lo único que es verdadero. Un amigo. Ceneme

Anónimo dijo...

Amigo Sotavento, Russell también dijo, que si Dios existiera, cosa que él no creía, cuando estuviera en su presencia y le preguntara por qué no tenía fe, le respondería: "Porque no me has dado las suficientes evisdencias"

Anónimo dijo...

Aunque mientras exista el hombre y los egoismos sigan provocando enfrentamientos entre ellos, individualmente si podremos alcanzar la serenidad que nos sepa guiar en la vida y que la haga llevadera, superando los obstaculos, todo lo podemos resumir en tener fuerza de voluntad para enfrentarnos a la vida y saber guiar la nave a buen puerto.
Saludos de gloria y magali

Anónimo dijo...

Meu amiguiño Ceneme,tes que entender que a fe "é a certeza do que se espera, e a convicción do que non se ve"

Si a humanidade nunca ouira falar de Cristo, todos os que hoxe temos depositada a nosa fe en EL,imposible que tivésemos fe Nel e todo polo feito de ouir do seu sacrificio, o do que lle falou aos seus compañeiros mariñeiros (apóstolos)

A fe é a necesidade de cada persoa interesada en buscar a Deus.

Se a persoa tivese evidencia de Deus, non necesitaría ter fe.

A santa fe é unha das forzas espirituais máis potentes e poderosa, capaz de facer mover ao home a dar a vida polos seus irmás.(polos homes)

¡Imos a ver muu rei! Se nosoutros vísemos a Deus, ¿que necesidade teríamos de ter fe en EL?

A fe desaparece tan pronto ves o que antes agardabas ver.

Polo tanto Russell sen ter fe non podería apelar contra Deus por non darlle algunha evidencia da súa divinidade.

¡Non meu rei! Non tería sentido ver a Deus e ao mesmo tempo ter fe en El.

Unha vez que ves unha cousa que antes pensabas nela e tiñas fe en collela,atopala,conseguila e apertala a tí, a túa fe morrería en ti mesmo con grande satisfacción daquel tan ansiado deseo.

Meu querido Ceneme deica outra para pensar nas cousas segredas de Deus. Teu amigo Sotavento.

Anónimo dijo...

Miñas queridas amigas, aquel que ten fame e anda medio espido, aquel que está deprimido ou está louco, aquel que ten drogados na casa, aquela muller que está abandonada e soa cos seus fillos e ten que levalos adia ata ter que prostituirse, ou tantos e tantos enfermos como hai na terra con tando os días que lles queda nesta vida, dicídeme que grata vontade terán para levar a súa lancha a un bo porto? Pero os que estamos un pouco sans e malmente todos os que rebulen e disfrutan de boa saúde e que a Providencia os garde a todos nese bo estado, eses si que poden levar a súa nave comodamente a bo porto. Pero as persoas que padecen e lles doi as trampas que o home lle fai ao seu irmá,no mundo non pode haber paz. O home deste mundo é un río desbordante de envexa e de odio e ciumes contra seus irmás.
E isto non hai quen o pare.
Este día escribeume un amigo desde Arxentina por correo electrónico e dicíame; Xavier, "os idiotas non se poñen deprimidos porque non saben nin lles doi o que pasa no mundo. Isto dicíamo poque sabe que eu o estou.
Eu non vos vou a dar saúdos que quero darvos bicos que son máis agarimosos e amigos do corazón. Sotavento.

jose dijo...

Como dicían os Luthiers, La Paz sólo se encuentra en...Bolivia. De tódolos xeitos debemos tender cara a ela anque sexa unha utopía; pero o mundo móvese por medio das utopías, anceios, ilusións e dos soños. Claro que se a evidencia fose tanxible folgaría ter necesidade da fe, non obstante como di o Daniel, a realidade de Deus vese na súas obras.

federico dijo...

Que ocurrente doctor!!

Anónimo dijo...

Estimado Xosé,como sabes o camiño da luz, A paz, meu amigo, nunca seremos capaces de vela. O home leva moito materialisno no corpo.
Somos moi CAÍNS e padecemos unha gran enfermidade que nos devora; os celos, a en vexa, a rabia ao teu semellante. Non hai un home na terra que sexa bo. Moita gracia me fan algunhes que din que hai moitos pobres,enfermos, nenos morrendo de fame noutras nación e aínda preto da nosas casas, hainos necesitados e aqueles que vemos pola rúa que nin para ELES MIRAMOS. A paz úlese ata en nosoutros os que aquí escribimos e comentamos cousas. Dicía meu pai: o que se sinta bo, ben sane onde están os necesitados. Meu amigo, Temos moito conto porque quen cantan son as obras de amor que fagamos sen que ninguén o seiba. Dirasme tí: E tí falo? Fíxeno moitos anos dentro das miñas poucas miaxas con aqueles máis necesitados e cos meus propios irmans de sangre e cos que non coñecía. Sempre me deron pena os enfermos, os nenos pobres e aquela xente silenciosa que está pasando fame ou guerra na casa. Hoxe vou vello e xa non podo andar nin medio kilómetro. A paz vai dentro de cada persoa e iso úlese ás leguas. Cando o home se poña de xeonllos ante Deus, daquela si que gozará da paz. Mentres viviremos nos casmpos da mentira, da vanidade,do favoritismo,e do engano para conseguier cartos e facer torres e castelos neste planeta. Un saúdo deste galego.

Anónimo dijo...

Estimado Xosé,como sabes o camiño da luz, A paz, meu amigo, nunca seremos capaces de vela. O home leva moito materialisno no corpo.
Somos moi CAÍNS e padecemos unha gran enfermidade que nos devora; os celos, a en vexa, a rabia ao teu semellante. Non hai un home na terra que sexa bo. Moita gracia me fan algunhes que din que hai moitos pobres,enfermos, nenos morrendo de fame noutras nación e aínda preto da nosas casas, hainos necesitados e aqueles que vemos pola rúa que nin para ELES MIRAMOS. A paz úlese ata en nosoutros os que aquí escribimos e comentamos cousas. Dicía meu pai: o que se sinta bo, ben sane onde están os necesitados. Meu amigo, Temos moito conto porque quen cantan son as obras de amor que fagamos sen que ninguén o seiba. Dirasme tí: E tí falo? Fíxeno moitos anos dentro das miñas poucas miaxas con aqueles máis necesitados e cos meus propios irmans de sangre e cos que non coñecía. Sempre me deron pena os enfermos, os nenos pobres e aquela xente silenciosa que está pasando fame ou guerra na casa. Hoxe vou vello e xa non podo andar nin medio kilómetro. A paz vai dentro de cada persoa e iso úlese ás leguas. Cando o home se poña de xeonllos ante Deus, daquela si que gozará da paz. Mentres viviremos nos casmpos da mentira, da vanidade,do favoritismo,e do engano para conseguier cartos e facer torres e castelos neste planeta. Un saúdo deste galego.

Unknown dijo...

"Jinetes..." ¡ Qué valentía qué deseo tan ...calmar la fuerza de la ola! imagen del mar en el que surgen nuestras olas enfurecidas . " Ventanas del alma " ¿Cuántas y cuáles abrimos ? Aquí nos abrimos a la reflexión y nos asomamos aunque sea tímidos ( yo ) a ver nuevos horizontes ¿ Cómo se vence el mal ( dice S. Pablo ) a fuerza de bien . S. Francisco en su oración : " Haz de mí un instrumento de tu paz nos marca pautas . Bien, jinete sigue despertando deseos de cabalgar.Mi cariño, María

Anónimo dijo...

Oh, cariñosa María,como te das cuenta de lo que significa la paz
Habrá algo más hermoso que tener paz interior, esa tranquilidad amorosa que reina dentro del alma cuando Cristo está a nuestro lado y nos revestimos de gopzo y alegría. Dime querida María, cuando sientes a alguien que reniega de Dios ¿no sientes un dolor dentro de ti como blasfemia hacia tu misma persona.Pero la paz, el amor y el bien que tenemos que demostrar ante los ateus debe ser siempre perdonador porque aquel que hoy no cree en Dios, mañana se puede arreoentir de su ignorancia y tu sabes que gloria da cuando es recogida una oveja perdida. Hagamos el bien hacia aquellos aunque blasfemien contra Dios y contra nosostros. Mi querida María, primero tenemos que ser humanos y despues cristianos porque el Señor desea que hagamos el bien con nuestro projimo, "Un mandamientos nuevo os doy que ameis a Diuos sobre todas las cosas y al progimo como a tí mismo" Nuestras obras de amor no fingidas son las que prevalecen en en Diario o Manuscrito de Dios. "La paz sea con todos vosotros" Cuánto tenemos que bajar la cabeza ante el Señor. Amemos la paz y a nuestro `projimo que es nuestro deber y para el que ama es una necesidad. Mi más tierno cariño para ti y para todos los que desean la paz. Sotavento

Unknown dijo...

Querido : otra vez expreso mi sorpresa de nuestra apertura de las ventanas del alma por las que fluyen los deseos " íntimos y puros " aunque hayan de crecer en intimidad y pureza hasta la plenitud, cuando llegue . Mientras seamos sembradores de paz y amor, como el agricultor pongamos semillas . Stª Teresa : " No está en el decir, sino en el hacer " y, de nuevo S. Francisco : " Donde haya odio,yo ponga amor. Donde haya discordia yo ponga unión...Donde haya tinieblas yo ponga luz..." La LUZ que no se apaga.La noche y el alba nos llevan a esperar cada amanecer. Siempre triunfa la luz . Que sintamos y vivamos : " Sois luz " Mi sorpresa de nuevo por este campo abierto a nuestra dimensión y mi cariño, María

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.