CAMINO DE AROMAS

CAMINO DE AROMAS

 

¿En qué camino he de poner mis pies?

¿Dónde mis ojos han de caer para verte?

¿Dónde mi herido corazón

ha de encenderse para volver a adorar

los delirios de aquel amado sueño?

 

Las nubes me han cerrado el cielo

y las estrellas descalzas,

con sus manos blancas,

recogen mis lágrimas caídas

solitarias por los senderos del amor

que las cuatro pupilas soñaron juntas

para poder vivir en los jardines inmaculados

que sólo el amor separa para quien sabe

beber por las copas de ese bien amado.

 

Ahora la montaña llora, no tiene flores,

sólo la soledad eterna la consagra y la cautiva

con una profunda herida en el alma

como si te desangrara el cuerpo.

 

El viento la peina y la besa

y nosotros solos, dentro del místico sentimiento,

todavía permanecemos y nos sentimos…

dentro de las dulces aguas de aquel beso.

 

Francisco de Sotavento

Cedeira

(A Coruña)

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

7 comentarios:

Anónimo dijo...

Amigo Sotavento, el amor es una ilusión pasajera que pronto se va,
pero mientras dura la vida te parece un sueño es una locura dónde ninguna cima es demasiado alta, ni ningún océano demasiado grande. Saludos. Ceneme

jose dijo...

O amor move montañas.E tí moves a alma para que a xente se anime a ler poesía.
José Antonio Suárez De Aneiros

Manoel Xosé dijo...

Que decir de tus obras que ya no te dijera mi buen amigo?. Me encanta el ritmo y la armonía y la suavidad de la cadencia. Precioso poema plagado de ternura y de nostalgia... de sensaciones hechas aroma en el "camino". Un saludo este tu amigo, Manoel Xosé.

Anónimo dijo...

Amigo Ceneme,yo te digo una cosa, que vivir sin amor es como estar muerto.
Sólo la materia te alimenta, la cual te aguanta y te sostiene ese templo donde habitas.
Cuando el amor deje de ser los hobres se matarán como se mataban en los milenios antes de Cristo. Yo no entiendo la vida sin amor. Que va y que biene,si, pero no tenemos otro remedio que echar mano de el porque como sabes es el alimento del alma. Unha aperta de Sotavento.

Anónimo dijo...

Amigo e compañeiro Antonio De Aneiros,dis: " O amor move montañas" Claro que as move e chega a disecar os mares. ¿porque? Porque todas as cousas están fundadas nel, tanto as vivibles como as invisibles. O home ten que deixar de ser besta e alimentarse todos os días desa esencia que é verdadeira gloria, pero non unha quimera nin unha ilusión. Unha aperta de Sotavento.

Anónimo dijo...

¡Ai, Mamoel! Que lle digan ó can doente que ten a rabia por que el quere. O pobre can está enfermo dese mal torturante e desesperante.
O home ou muller cando quer desde a alta baixamar da alma, está tan desesperado coma un can doente. Está enfermo de amor, E que menciñas pode tomar para curar esa doenza?
Non lle queda outro remedio que beber dos beizos dun amor,tanto dun fillo, nai, pai, irman,amigo e de tosos os parentes se os ten. Manoel, deica as follas, as herbas,as flores e a auga dos rios e o susurro dos ventos e o murmullo do río, para min, é alimento que se transforma en amor e beleza, os cales nos dan paz sosego e felicidade ao compartir a nosa vida con esta beleza que ao fin dodo é poesía. Unha aperta deste teu amigo Sotavento.

Anónimo dijo...

¡Ai, Mamoel! Que lle digan ó can doente que ten a rabia por que el quere. O pobre can está enfermo dese mal torturante e desesperante.
O home ou muller cando quer desde a alta baixamar da alma, está tan desesperado coma un can doente. Está enfermo de amor, E que menciñas pode tomar para curar esa doenza?
Non lle queda outro remedio que beber dos beizos dun amor,tanto dun fillo, nai, pai, irman,amigo e de tosos os parentes se os ten. Manoel, deica as follas, as herbas,as flores e a auga dos rios e o susurro dos ventos e o murmullo do río, para min, é alimento que se transforma en amor e beleza, os cales nos dan paz sosego e felicidade ao compartir a nosa vida con esta beleza que ao fin dodo é poesía. Unha aperta deste teu amigo Sotavento.

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.