Poema ganador XXIII Premio de Poesía
"Feliciano Rolan"
DE PROFUNDIS (I)
TRAVESÍA CARA NINGURES
Confusión, tristura…
quero marchar, fuxir
e non sei cara onde;
escapar de min mesmo,
afogar aos demos
que poboan a miña cabeza.
É a noite na miña alma,
hai escuridade na miña mente,
desasosego no meu espírito.
O meu eu abandoa o meu corpo,
non estou de acordo
conmigo mesmo;
non sei que facer,
descoñézome
e navego por augas turbias,
a miña vida é unha cloaca,
augas pestilentes circúndanme
e sigo a navegar cara a nada.
Hastío e ventos sen aire,
quero chegar,
destino descoñecido,
brumas, negras sombras,
berros inaudibles.
Alzo as miñas mans
Asideiro baleiro.
En ninguén nin en nada
me podo apoiar.
Angustia, nubes grises,
Día anódino
e sigo a navegar
sen rumbo,
sen orixe, sen destino.
Noite sen lúa e sen estrelas,
non hai mencer para min,
o barco á deriva,
de súpeto, alguén
fíxase en min,
seus ollos nos meus ollos,
sorrisos e verbas de acollida.
Sinto que o rumbo cambia,
desta travesía cara a nada
ao fin descubro
que existo,
que os outros me rodean
e interésanse por min;
algúns incluso me aman.
Despois do túnel escuro
albisco a luz,
a costa énchese de faros,
a rosa dos ventos
énchese de puntos.
O sextante reflicte
cos seus graos
a miña situación.
Xa hai un lugar de partida,
xa teño un lugar de destino
e alí estou eu,
quizais me agarde alguén;
quizais me agardes ti.
Xermán Torres de Aboal (Vilagarcía)
Blog de Xermán:
http://filgueiravalverde.blogspot.com/
