O merliño
Na póla dunha árbore
cantaba un merliño.
Estaba namorado
o pobre paxariño.
Os seus trinos
levaballos o vento.
Cantaba con muito
sentimento.
O chegar ós meus ouvidos
meu corazón tremeu de contento.
Candela
(Grupo Poético Brétema)
3 comentarios:
Cantoulle baixiño: que ben me tratas Candela, que ben me sento contigo.
Santi Brañas
Candela, precioso ese "merliño". Me recuerdan tus versos el alma y el sentir de nuestra gran poetisa Rosalia. Un saludo, Manoel Xosé.
Fermoso ese merliño e fermosa esa placidez, esa calma.
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"