NO MUNDO FELIZ DE HUXLEY
Non tiñan necesidade de amor nin de Deus.
Ían felices e plácidos de corpo
sen necesidade de creer nin de pensar.
Ían sen fundamentos nin principios,
sen pureza e sen inpureza.
Non sabían o que era a dor
nin psíquica nin física.
Reproducíanse por clonación
e o sexo só era bo para o pracer corporal.
Soamente eran homínidos sen ambaxes,
sen consciencia,
sen alienación,
sen sentimentos de trampas
e de guerras
e de fame
e de nenos mortos;
soamente eran homes que se dicían racionais.
Serxio López-Corona Martínez
2 comentarios:
Os mundos felices non existen. A codicia encargase de facer que así sexa. Todo o demais e utopía e hipocresía. Chegaremos a ser soio máquinas, sendo máquinas deixaremos de ser seres racionais, perderemos a esencia da nosa propia razón de ser.
creo na bestia e no home, no ben e no mal, na virtude e no vicio, na salvación e na perdición. Ese mundo de Huxley e un mundo de máquinas sin espritu humán. ceneme
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"