En lembranza do meu home
no decimosegundo cabodano
do seu falecemento
(3 de decembro do 2000)
TAN SOIA...
Só ti ó pé de min, e eu tan soia,
nesta noite de inverno estrelecida.
Nesta noite de bruxas e pantasmas,
só ti ó pé de min, na lonxanía.
Só ti ó pé de min, neste degredo,
nesta terra, que tan sequera é miña,
só ti ó pé de min, nesta lembranza,
que levo pro alén da miña vida.
Só ti ó pé de min, nesta distancia,
que hai da túa morte, a morte miña,
só ti ó pé de min, nesta saudade
que irá sempre comigo, mentres viva.
Só ti comigo sempre na lembranza,
prenda do corazón... prenda querida.
Magdalena Domínguez
(Terceira Antoloxía do Grupo Poético Brétema)
1 comentario:
Magdalena, todas tus obras son preciosas, pero más cuando se asoma la verdad de los recuerdos vividos. Ceneme
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"