O SOL

O SOL

 

Son un señor moi finchado, dou calor,

déitome cedo, son madrugador,

sen min, todo estaría xeado.

 

Como unha roxa fogueira

érgome de madrugada

asomando as miñas barbas

e a crecha cabeleira.

 

Bebo pingueiras de orballo,

bagullas de Lúa Chea,

nas follas dunha roseira

cando aturuxan os galos.

 

Feixes de raios espallo

por montes, veigas e prados,

estou do Ceo colgando

todo o día coriscando.

 

Eu son o Sol que alumea,

son o rei da Natureza,

visto de ledicia a terra

crebando nubes e tebras.

 

Pepita Nóvoa

(Terceira Antoloxía do Grupo Poético Brétema)