ABRENTE

ABRENTE

 

Levántate cedo e camiña... camiña!

Espabila a túa alma durmida;

érguete, sube o cumio do monte...

Non ves que xa desperta o día?

 

Escoita!... Escoita como cantan os paxariños,

merlo e xílgaro asubían,

escoita como se arrolan as árbores

e a súa ramaxe docemente trema.

 

Abre o teu peito e respira,

respira o aroma da herbiña fresca,

o xermolo das carballeiras,

a suave quietude da natureza.

 

Espalla a túa alma en cada cousa,

en cada árbore, en cada herbeira,

fúndete no val con elas,

e terás no teu sorriso... a Primavera.

 

Alonso Rodríguez

 

 

3 comentarios:

Anónimo dijo...

Encherse de vida, impregnarse do frescor e cheiro da natureza, dos montes e fragas. Fermoso traballo.

Anónimo dijo...

Alonso, para los ceadores no deben existir criticas, sino formas distintas de ver la belleza. Estupendo, gracias. Ceneme

Anónimo dijo...

Me gusta esa naturaleza que dibujas en verso y esas imagenes que irradian aromas a hierba y a bosque.

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.