SAN MARTIÑO
Polo San Martiño,
saen as trompas ao camiño,
tempos de magostos,
óllanse as castañeiras
co frío na faciana.
O traballo de asar as castañas,
semella a unha maquina de tren,
nos achegamos a ela
para quentarnos tamén.
Mercamos un cucurucho
de castañas e que boas están,
e debullalas quéntanos as mans.
Que non se perda a costume,
co frío quentamos as mans
no seu lume.
Candela Fernández Mouriño
Grupo Poético Brétema
No hay comentarios:
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"