Grupo Poético Brétema de Vigo

SOÑOS

Soñei que tiña un amigo

pero... ¡Pobre de min!

Sómente era un soño.

Soñei que me querías

e a mañanciña, o espertar

que soíña me sentín,

ao pesar, so era un soño.   

Soñar, soñei,

que este mundo

era un lugar libre,

de paz e irmandade,

e a ver a luz do día,

¡Ai pobre de min,

que triste me sentín!     

 Soñei que os meus

soños non eran soños,

¡Todo era verdade!

¡Pero irmán!

Este soño estaba a enganar.

Soñei que a vida malgastei

de tanto soñar e nada facer,

que nada era verdade,

so fantasía, nada realidade.

¡Soñar! Non e bastante soñar,

hai que ser, e facer,

levar e traer,

non e bastante

soamente soñar.

Concepción Díaz Fernández

Grupo Poético Brétema