SENTADIÑA
Sentadiña no salón vexo tódolos
días pola xanela o solpor,
esta rematando a primavera
gocemos dun dia apracible
con ventos suaves sen moito calor
os días vanse alongando cada vez
mais
ata chegar ao mes de xullo que
comezan
a minguar, cando se esconde o sol
na baia queda o ceo da cor
amárela,
resplandecente.
Todo é harmonía e quietude no
ambiente,
o mar está en calma a auga
asemella un espello na ría,
xa o manto da noite chega
e remata o dia.
Saíu o primeiro luceiro da noite
que no ceo escintila,
parece de prata pois moito
escintila,
canta poesía hai no ceo e no mar,
canto romanticismo que non podo
calar.
Candela Fernández Mouriño
Grupo Poético Brétema
No hay comentarios:
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"