Grupo Poético Brétema de Vigo

BÁGOAS

Hai bágoas que cheiran a impotencia.

Bágoas que cortan,

coma coitelos…

E bágoas que se alugan

por un puñado de pesos.

Hai bágoas que se fan anacos nun intre,

Bágoas baleira que remexen o silencio,

e bágoas que se mesturan

entre verbas de morriña.

Hai bágoas preñadas de paciencia

na casa das meigas,

e bágoas que cospen aturuxos

no lume das tebras.

Hai homes que choran lembranzas,

e homes que se afogan

nun mar de cadaleitos esquecidos.

Hai homes brancos,

e tamén homes negros…

-Eu non quero miña nai,

ser branco nin negro,

nin quero ser bágoa, nin ser coitelo.

Eu quero ser home querendo ser neno!

Eu quero ser arbore xogando no tempo!

E ser andoriña, voando no vento.

Manuel Olveira Hortas

Grupo Poético Brétema