PARUSÍA

A Dna. Margarida Agulló,

poetisa de inquedanzas sociais e relixiosas,

que quixera ser treboada.

 

 

 

PARUSÍA

 

Os meniños choran bágoas de pedra

polos ollos que o miran.

Brazos feridos sen man e sen lei,

orfandade de po e de vento

e fame aguilloada sempre pola meiga vella e chuchona.

Así milleiros, millóns de rapaciños

consumidos polo tangaraño,

asasinados pola cobiza

dos que nunca fartan de estar fartos.

Logo, mágoa e dor

compaixón de circunstancias,

xeitos de egoísmo encaretado

como manda a moral farisaica,

a moral de golpes de peito, oracións e palabras.

Si, sentimentos de xente que cae de xeonllos diante de Deus

polo medo da morte,

e non pola vida,

si, piedade satisfeita de incenso

e con arrecendos do ceo na alma.

Se Cristo viñese de novo

e vira a Terra inzada de nenos esmorecendo,

de nenos que só se miran coma imaxes,

de nenos esmagados polo poder e a opulencia,

mandaría, ipso facto, ás lexións celestiais e aos zelotas

afundir para sempre as pompas e as grandezas,

derrubar os templos que medran da morte

e destruír as pechaduras para meter dentro os brazos feridos

e os despoxos.

Se Cristo viñese de novo

e vira sombras de voitres á espreita dos ósos dun meniño,

revogaría a orde establecida

instituíndo unha nova ética eudemonista e social

para que todos os famentos desta vida

puideran acadar as estrelas.

Se Cristo viñese de novo

e vira unha soa bágoa enturbando unha mirada inocente,

erguería a súa man, "dies irae",

para xebrar o seu rabaño

e pórse de novo e para sempre

ao lado dos nenos, dos pobres e dos xustos.

Se Cristo viñese de novo

deixaría limpo este mundo insolidario e avarento

volvendo ao esquecemento eterno da nada

a todos os fillos que deturpan a súa propia creación.

-Non o dubides, irmán, non o dubides, Cristo volverá.

-Pois que veña axiña!

 

Serxio López- Corona Martínez

(Terceira Antoloxía do Grupo Poético Brétema)