A GALICIA QUE TODOS DESEXAMOS
Mira a vila galega coma chora,
bañada en bagoas de tristura,
sen recibir a esmorga
que lle da a cultura.
Xa somos moitos na nosa loita
buscando a orixe do noso pobo,
sen que españa se sinta rota
mentres defendemos o noso.
A unión de todos, fai forza,
e queremos que brille a nosa estrela,
co noso falar que nos honra
na nosa entrañable terra.
Eu son galego! E ti que me dis?
asi a todo manteño os meus fueros,
coa forza das miñas raices
que loitan nos nosos peitos.
Tamen son español e europeo,
podemos decir veciño do mundo,
de onde naceron os meus ancestros
sendo para min, ese grande orgullo.
Non temas! Non son radical
sinxelamente alguen desta terra
a que sempre amará.
Non importa onde nacemos
sexa cal sexa o lugar,
pero as raices son o exemplo,
dende o berce da terra nai.
Quen non soña cos amañeceres,
con eses horizontes cheos de vida,
onde os recordos sempre nos lembren,
os cantares da nosa Galicia.
Meus pais, teus pais e veciños,
xente do campo e cidade,
aqueles que alimentaron os mitos
entre montañas e vales.
Non me digas mais!
a morriña nace lexos dos lares,
dende a terra de Breogan
que non deixa de recordarche.
E a gaita, esa que chora aloumiños,
a que che canta panxoliñas de amor,
con esa lirica dos meniños
que falan do pobo e de nos.
Se coma somos todos,
veciños do mundo enteiro,
pero arrastramos os logros
do fogar do mariñeiro.
Que mais da onde naceches
se a sirea nos arrula cantando
e se cada amañecer nos enche
a fartura nos canastros.
Peixe, millo e cultura
o bo facer do noso pobo,
as meigas na noite de lua
con esa luz nos nosos fornos.
Meigallos nas encrucilladas,
todo aquelo que nunca morre,
a cultura das nosas almas
neses escritores de renombre.
Galicia non dorme nunca
Sinxelamente as veces descansa,
espertando coa fermosura
de un amañecer de esperanza.
Deixa que se espida de amor,
que trace un sorriso ao futuro,
xa que dicen, que aqui se imspirou Deus
e de ese soño naceu o mundo.
Se sintes ledicia, mira para o seu peirado,
e todo che parecera o paraiso,
nesta terra de encanto
onde comenza o camiño.
Amante Romero Álvarez
Grupo Poético Brétema
.jpg)
