A MIÑA CADELA

Teño un pequeno can e con el imos a pasear,

mostra alegría cando lle da ao rabo

e ladra cando avisa que algo esta a pasar.

A súa pequena mirada quere dicir o que pasa,

parece que che fala acercándose a min,

compañía non me falta sígueme non

quere quedar soa. 

So nomeala ai che ven obediente achegase

a miña veira e sóbese e dáme moito cariño,

e unha cadela fermosa pequena e agarimosa,

e unha cadela fiel non me abandona.

 Ela corre e xoga dáme alegría sempre,

protexe miña tristura e ven a alégrame

co seu amor incondicional que

sempre desprende.

 Estou feliz co meu canciño,

ela chamase Noa, cadeliña amorosa,

xa ten lugar no corazón

o seu amor me transmite.

Tenme conquistada a miña nobre Noa,

quero esta cadeliña que coida miña calma,

isto de ter mascota cámbiache a vida

compartes amor un mais na miña vida.

 María Teresa López Bastos

Grupo Poético Brétema

No hay comentarios:

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.