REFLEXION
Eu son, son esa que vou
indo polo tempo,
mentres as inquedanzas
alugan no meu peito,
son esa que se engana,
un mande de erro tras erro,
de veces que dou coa testa
contra o mesmo penedo,
esfían das éntranas
cando eses males vexo,
que enredan polo mundo
e van medrando arreo,
e vou, da aquí e da alí
e collo, tráeo e levo,
e choro, rio, canto,
falo, recordo, esquezo
e volvo a reincidir
aquelo que non debo,
que, que certo ese dicir
que so Dios e perfecto,
por estas corredoiras
de este burato inmenso,
entre erros e virtudes
que algo de todo levo,
eu son, e ti, e eu,
materia en movemento
minguando dia a dia,
por entre as mans do tempo,
eu son, que son? Quen son?
pregunto cando penso
e algo dende o meu intre,
ti es, e non es nada,
aínda que intentes selo.
Isaura Lago Álvarez
Grupo Poético
Brétema
No hay comentarios:
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"