Grupo Poético Brétema de Vigo

PRANTO

Ollo, Patria a túa aflición

e escoito o triste balbordo,

que forman tocando a morto,

armas no noso temor

e vexo pobos irmáns,

erguer mil berros de ¡abonda!

Portugal, Australia, Holanda,

pero Ibérica non resoa.

Vemos nosos lusitanos

a protestar polas rúas;

grandes manifestacións,

en Iberia, vense algunhas?

Qué pasa? por qué durmimos?

Onde está o noso xenio?

ou é que a forza se vai

co raio do Xacobeo?

Qué é primeiro a vida humana

ou o culto a Prisciliano,

que nos dá tanto trasfego?

E qué a nosa xente dorme?

Non escoita o clamor,

que non vén dende o temor

nun amargo desespero?

É máis importante, logo,

o Celta ou calquera torneo,

que a vida dos irmáns

exterminados arreo?

Pouco podemos facer

para intervir, iso creo,

pero podemos berrar

e non o estamos facendo.

Se o goberno non o fai,

e vende armas a Indonesia,

podémosllo reprochar,

e cesará nosa amnesia.

Manolo de Rinlo

Grupo Poético Brétema