A AGUIA
A Guia que vives nos penedos mais altos do monte,
e coidas do teu niño que tralas rochas escondes,
a túa maxistral figura perfilase no ár,
non gastas enerxías planeas, planeas sen mover as
ás,
que fermoso é verte o través do ceo, coma te sostén
o vento,
cando baixas do cume na procura do teu alimento,
o ollarte quedo abraiada é ensimesmada, non se me
pasa o tempo,
quen pondera coma ti voar e sentir na faciana o
vento.
Candela Fernández Mouriño
Grupo Poético Brétema
1 comentario:
Me gusta
Un beso
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"