Terras de
Ourense
Altos montes
galegos
señor do tempo,
inefábel trafego
lares brillantes
de indómito andar
pola túa senda
vin aos paxaros piar.
Polo teu ventre
vai o río cantando
polas túas veas
vai o vento zoando
vin nas túas
ondas a doce estrofa miña
a carón dun val,
coa fragancia das verdes viñas.
Señor, que
fixeches estas terras caudalosas
tan mestas,
terras antergas e tan fermosas
polo seu rueiro
eu sei ir mentras miña alma pense
miña alma e meu
corpo serán sempre de Ourense.
Mario Camean
García
(Ourense)
2 comentarios:
paréceme moi ven que cantes os montes, os ríos, o vento, os rueiros y a fermosa terra de Ourense. Ven vida a esta portada
Moitas gracias alégrome lle gustara este poema, un saúdo.
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"