Noite clara
Chorando no
claro da noite
chorando espida e bébeda
cos fumes da calada
do amor máis lonxano
aquel de filosofía liberalista.
chorando espida e bébeda
cos fumes da calada
do amor máis lonxano
aquel de filosofía liberalista.
No espello a
bágoa
é o fogo
de queimar as feridas
das imaxes
traidoras de min mesma.
é o fogo
de queimar as feridas
das imaxes
traidoras de min mesma.
Ven comigo,
no coloque máximo poético
que a angustia non entende
de lume e bágoas.
no coloque máximo poético
que a angustia non entende
de lume e bágoas.
Eu choro polo
mundo sen remedio
no sen- remedio
de querer palpitar na alma
da musa máis difícil.
no sen- remedio
de querer palpitar na alma
da musa máis difícil.
(Vigo)
2 comentarios:
Un poema fantástico e precioso, Marta. É un bo traballo. Un saludo. T.M.Jurado
Marta: Un precioso, conmovedor y realista poema, un buen
trabajo, me gusta.
Cordial y atentamente un saludo, Félix Loira.
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"