Noite clara


Noite clara

Chorando no claro da noite
chorando espida e bébeda
cos fumes da calada
do amor máis lonxano
aquel de filosofía liberalista.
No espello a bágoa
é o fogo
de queimar as feridas
das imaxes
traidoras de min mesma.
Ven comigo,
no coloque máximo poético
que a angustia non entende
de lume e bágoas.
Eu choro polo mundo sen remedio
no sen- remedio
de querer palpitar na alma
da musa máis difícil.

Marta Quanah


(Vigo)

2 comentarios:

Unknown dijo...

Un poema fantástico e precioso, Marta. É un bo traballo. Un saludo. T.M.Jurado

Anónimo dijo...

Marta: Un precioso, conmovedor y realista poema, un buen
trabajo, me gusta.
Cordial y atentamente un saludo, Félix Loira.

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.