Cargados de condenas


Cargados de condenas

Con fatiga e calor
foi o prisioneiro.
Onde antes era
branco coma Islandia
agora era laranxa
de Arizona contaminada
e vermello de fusta
  de sheriff.
Naquel deserto
ía cargado de pedras
para construir
a casa de ninguén
e o cárcere de todos.
-Vai máis rápido!
-Quickly! Quickly!.
Era imposible
    correr
co peso do mundo
enriba,
e coa suor
da debilidade
non precisou
  sangrar
para morrer,
xusto no semicírculo
do Sol
no terceiro cacto
un día dos noventa
na Arizona sen antílope
e sen xusticia.

Marta Quanah

(Vigo)



2 comentarios:

Anónimo dijo...

Hola Martha: Muy bonito tu poema y un tema muy especial.
La justicia muchas veces tiene prisa, en otras prescriben los delitos, pero de que vamos. Menos mal que de la justicia divina nadie se escapará, Dios no necesita de testigos, ni de agenda u ordenador, para Dios todo es presente. Un placer leerte Martha.
Cordial y atentamente tu siempre amigo, Félix Loira.

Anónimo dijo...

As far as now, my ladtop was out of order, and I couldn´t comment your poem. You are right, man is a beast for the man. We are more dangerous than animals and a lot more cruel. Ceneme

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.