Morte da
infancia
A angustia non
morre
como morre a vida angustiada.
A angustia é o camino aberto
para todas as infancias.
como morre a vida angustiada.
A angustia é o camino aberto
para todas as infancias.
A agonía é o
ocaso
da angustia que non remata,
dos febles corpos
no son dunhabadalada.
da angustia que non remata,
dos febles corpos
no son dunhabadalada.
A angustia non
morre
como morreron as infancias
no solporfuxitivo,
no poder das balas,
no amencer da loita
mortaxa de infante.
O poder da guerra
é agonía incesante.
como morreron as infancias
no solporfuxitivo,
no poder das balas,
no amencer da loita
mortaxa de infante.
O poder da guerra
é agonía incesante.
A angustia non
morre,
a angustia mata
ata ós que non coñecen
esa triste palabra.
a angustia mata
ata ós que non coñecen
esa triste palabra.
Agoniza xa a
angustia
sen ser asasinada
porque entre morte e morte
non coñece que é malvada.
sen ser asasinada
porque entre morte e morte
non coñece que é malvada.
2 comentarios:
Marta, no es la angustia que los mata, son los hombres con las balas, los fusiles, las bombas en unos niños sin palabras. Buena denuncia. Ceneme
Hola Marta: Un bonito poema a un triste titulo, porque la muerte es el final de la vida, pero como la entonan los
"La muerte no es el Final"
Cordial y atentamente te saluda tu sincero amigo, Félix Loira
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"