25 de xullo de 2013

25 de xullo de 2013

Canta dor nalgunhas vidas!
Canta perda nestoutras!
nos vagóns da mala sorte
no que lles chegou a morte.

A parte máis humana
tamén aquí está presente
nas diferentes profesións
entregadas a salvar  xente.
Na cidadanía de a pé
xove, maior home ou muller

O pésame dun pobo
que mudou a festa
polo loito.

Na noite compostelá
os fogos de artificio
non necesitan brillar
que cega a xenerosidade
e atrona o  pranto unánime.

Rosa Mª Vázquez (Elisabeth)
(Grupo Poético Brétema)


3 comentarios:

Anónimo dijo...

Una verdadera pena Rosa, no solamente por lo que escribes, ni como lo escribes, sino porque la realidad brutal supera con creces el dolor que trasnmite tu poema. Saludos, Ceneme

Anónimo dijo...

Por desgracia, verídicos versos, mas la poesía está para lo bueno y lo malo y así lo plasmas en este poema.
Lo incomprensible es como un medio de transporte de tanta responsbilidad solo dependa de hacer de un conductor. Deverían de tener un copiloto como en los aviones.
Un placer leerte.
E. Fdez, Castro.

Anónimo dijo...

Querida Rosa : ¡ "Cuánto dolor "! Te ha movido a expresarlo en tu poema inesperado el motivo : Vidas con sus propósitos , fiestas,luces en fuegos de artificio ...Todo interrumpido . Nuevas escenas sin preparar ni ensayar que ponen al dolor su apoyo amoroso , el de cuantos sensibilizados han sumado fuerza y amor a la situación
Con mi cariño María Palacios

Publicar un comentario

" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"

Powered by Dhn © 2008-2009 Grupo Brétema • Agrupación Poética Brétema de Vigo • Grupo Brétema
La Agrupación Poética Brétema de Vigo, Se reserva todos los Derechos.