Do Barqueiro a
Ortegal…
Entre as
ribeiras do Sor
e a ria do
Barqueiro,
eu non chegue de
primeiro
nin fun tampouco o
millor.
Pra nos e un
grande honor
ver correlimos na
area,
mais todo mundo
recrea
a vista con tanta
cor.
O fan cada ano
igual
cruzando toda a
Galicia,
sendo a mellor
ledicia
que Deus os libre
de mal.
Nos vamos hasta
Ortegal
seguindo a sua
rota,
para escribir a
nosa nota
e poñela no
xornal.
Os xornalistas
modernos
que escriben no
dixital,
co seu novo
material
xa non usan nin
cadernos.
Vimos hacia a
mañanciña
unha vandada a
chegar,
as ondas volven
pro mar
deixandolles
comidiña.
Mazaricos e
ostreiros
con eles están
atentos,
non descuidan os
momentos
pra encher ben os
peteiros.
Cun ruido
atronador
contra o cantil
parece,
que o mar se embravece
e hai que
controlar mellor.
As ondas baten moi
forte
rompendo contra o
cantil,
pois se fora o mes
de Abril
teriamos nós mais
sorte.
Faría xa mais
calor
e veriamos
percebeiros,
e tamen mais
mariñeiros
e pescarían
millor.
Pasamos de
Ortigueira
xa preto de
Ortegal,
pois van hacia
Portugal
siguen sempre pola
veira
A volta o mundo
van dar
como fan todos os
anos,
mais nos que os
admiramos
sempre os vamos
avistar.
Pois eles van pola
veira
seguindo a ruta do
mar,
e nos sempre a
vixiar
sea inverno ou
Primaveira.
Pois a razón
verdadeira
dos ornitólogos do
mundo,
sempre e chegar o
fondo
dedicando a vida
enteira.
Pois todas as
criaturas
fillas de Deus Creador,
fillas de Deus Creador,
as criou con tanto
amor
pro chan e mais
pras alturas.
Félix Loira
(Grupo Poético
Brétema)
4 comentarios:
Mi enhorabuena Felix, siempre en defensa de los más debiles y hacernos apreciar con tus palabras toda la magia de su belleza. Ceneme
Hola amigo Félix: Recuerdo un dia de muy frio con vosotros, en una pequeña isla de Arosa, con los biólogos Cigoña y Ramos, siguiendo la ruta migratoria de aves de paso, sobre todo los correlimos pectorales y tridatilos, lo más impresionante es que antes de cumplir un año den la vuelta al mundo, recorriendo más de 30.000 Km. uniendo el Atlántico con el Pacífico.
Un saludo cordial, patriota y naturalista.
Angela, Villagarcía de Arosa.
Precioso poema en el cual viajamos por nuestra maravillosa galicia, con su naturaleza, sus gentes etc......y nos olvidamos tambien de ese mundo, metiendonos en el mundo de los ordenadores......................No nos damos cuenta de lo que tenemos y no lo valoramos, lo vemos como algo que esta ahí, hasta que alguien como tu nos lo recuerda. Saludos Magali y Gloria
Félix, hermano: No alcanzo a percibir todos los pormenores de la "crónica de tu viaje poemado " que " sin pretender ser el primero, ni el mejor "reconociendo y admirando la "oferta de cada lugar "navegando por el mar y por internet con tu alma abierta al "afuera " y al " adentro "de tus sentimientos los manifestas y nos recuerdas " la creación y la filiación divina originada en la fuente del AMOR . Con mi afecto María
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"