Chove
O mar deu a
volta en Santiago,
agora está onde estaba o ceo,
e como hai gravidade,
comeza a baixar.
agora está onde estaba o ceo,
e como hai gravidade,
comeza a baixar.
A min gústame o
seu son,
o das súas bágoas contra o chan,
abrín ata as ventás do corazón,
pra oír a súa caída en van.
o das súas bágoas contra o chan,
abrín ata as ventás do corazón,
pra oír a súa caída en van.
En van?Non,
mentira,
sen ela non hai vida,
e quen diga o contrario,
non vive outro aniversario.
sen ela non hai vida,
e quen diga o contrario,
non vive outro aniversario.
E asómome á
fiestra,
e saco a cabeza por ela,
porque para min é unha festa,
o seu petar na xanela.
e saco a cabeza por ela,
porque para min é unha festa,
o seu petar na xanela.
E pinga a pinga,
de basura,de suciedade,
varren estas rúas,
onde so queda a soidade.
de basura,de suciedade,
varren estas rúas,
onde so queda a soidade.
E o silencio
impónse,
sen oposición visible,
pero o repiqueteo líquido,
non cesa fronte ó temible.
sen oposición visible,
pero o repiqueteo líquido,
non cesa fronte ó temible.
E como cristais
caen,
finos ou grosos,
e non son quen,
de dicir que non son fermosos.
finos ou grosos,
e non son quen,
de dicir que non son fermosos.
Ven e volve,
volve e ven,
unha de cada nove...
unha de cada cen...
volve e ven,
unha de cada nove...
unha de cada cen...
Pero nunca nos
abandona,
sempre segue aí,
cando nada un se perdoa,
cae e lava ó alhelí.
sempre segue aí,
cando nada un se perdoa,
cae e lava ó alhelí.
E así florece de
novo,
como flor recendente,
e así nace do ovo,
a nova xente.
como flor recendente,
e así nace do ovo,
a nova xente.
Limpa e pura,
sen reparos,
ata que de novo se ensuxa,
e se tornan de novo malos.
sen reparos,
ata que de novo se ensuxa,
e se tornan de novo malos.
Por iso adora a
choiva,
nada me reconforta coma ela,
so a mellor das noivas,
so amigos de aló e Compostela.
nada me reconforta coma ela,
so a mellor das noivas,
so amigos de aló e Compostela.
Bran Barral
(Santiago de
Compostela)
3 comentarios:
Bran, estás en Santiago,
onde a choiva é arte,
e o sol poesía.
Ceneme
Hola Bran Barral, Coincido con el amigo Ceneme, la magia de Santiago, donde la lluvia es arte y el Sol poesía entre otras cosas, pero sin olvidar que gracias a Atanasio y Teodoro descansa en nuestra tierra el apostol Santiago, apostol de Jusucristo.
Recibe un cordial saludo de tu siempre amigo,
Félix Loira.
Bran : Mi libro de geografía decía que "Santiago es el lugar donde más llueve en España " Yo sin "entender toda la riqueza expresiva de tu poema por mi desconocimiento del idioma " leo y adv ierto que " abiertas las ventnas de tu corazón " alcanzas el ritmo de cada gota . Gracias y felicidades por tu percepción y expresión en el poema. María
Publicar un comentario
" Piensa si lo que vas a decir es más hermoso que el silencio"